ยังจำได้ไหม "คณะศรีตรัง"

ยังจำได้ไหม งานกีฬาสีครั้งสุดท้ายของพวกเราที่ชลกันยาเกมส์ ประธานสีม่วงก็คือ"หนูนา" คนเก่งของเรา น้อยครั้งที่เด็กห้องวิทย์จะผ่านเข้ารอบมาทำกิจกรรมเต็มตัว ศรีตรังของเรา ก็เป็นสิ่งที่พวกเราร่วมใจกันทำขึ้นมา เพื่อนๆหลายคนก็ช่วยกันทำซุ้มศรีตรัง ด้วยฝีมือล้วนๆ หลายคนคอยส่งข้าว บางคนช่วยอุดหนุนสถานที่ ทุกคนสนับสนุนทรัพย์ ทุกคนช่วยกันให้กำลังใจ ช่วยกันระดมความคิด ระดมความสามารถ จากฝีมือเพื่อนๆคนละเล็กละน้อยกลายมาเป็นผลงานชิ้นใหญ่ๆ และเป็น CASINO VIOLET ของพวกเรา

และที่น่าประทับใจมากๆคือ เหล่าบรรดาเชียร์หลีดเดอร์ประจำสี เพื่อนบางคนที่ดูเรียบร้อยนัก บางคนห่วงสวย บางคนไม่กล้าแสดงออก แต่ไม่น่าเชื่อว่า เหตุการณ์หลุดโลกบังเกิดขึ้น ณ ที่นี่ คณะสีศรีตรัง พวกเขากล้าทำ กล้าแสดงออก กว่าจะฝึกซ้อมการแสดงให้เจิดจ้า พวกเพื่อนๆเหล่านี้ ต้องเสียเวลาฝึกซ้อมกันมานับครั้งไม่ถ้วน ใครที่เคยอายก็ต้องแอบอาย พกความบ้าความฮามากันเต็มเปี่ยม เพราะพวกเราคือ มอหกห้องสอง'53 ชัยชนะไม่สำคัญ สำคัญที่ความสามัคคี มีน้ำใจ

เมื่อวันแห่งศรัธทรากลายมาเป็นวันฮาๆของพวกเรา

เมื่อคุณครูที่ปรึกษาได้เอื้อเฟื้อพาเราไปวัดที่แสนร่มเย็นก่อนที่พวกเราจะจากกันไปเมื่อจบการศึกษา ทางเดินขึ้นวัดทำให้พวกเราเมื่อยอยู่ไม่น้อย แต่วัดนี้ก็สวยสงบร่มรื่นเป็นอย่างมาก เพื่อนๆหลายคนนำอาหารไปร่มทำบุญด้วย บุญที่พวกเราได้ทำร่วมกันมา ก็ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์และกุศลส่งบุญให้เพื่อนๆ คุณครู ตลอดจนครอบครัวของทุกคน ให้ประสบแต่ความสุข ผ่านพ้นปัญหาไปได้ทุกประการด้วยเทอญ

แต่ก็เพราะพวกเราวัยทีน ความสนุกุกซนยังหลงเหลืออยู่ รูปภาพส่วนหนึ่งในความทรงจำจึงบ่งบอกว่า แม้ที่วัดแสนสงบพวกเราก็สุขสนุกได้ เพราะพวกเราอยู่ด้วยกัน มอห้องห้องสอง'53

แด่ Top Star ห้องสอง 53

และแล้วเวลาของการอำลาชั่วคราวก็เริ่มขึ้น เมื่อการเรียนในชั้นมอหกสิ้นสุดลง ใกล้ถึงวันรับประกาศนียบัตร ที่เป็นเครื่องแสดงว่าความเป็นนักเรียนของพวกเราเสร็จสิ้นลง ต่อแต่นี้ไปพวกเราก็ต้องแยกย้ายกันไปเพื่อก้าวสู่ความฝันของตัวเอง เป็นนิสิต ในมหาวิทยาลัย ในสถาบันต่างๆต่อไป แต่ความทรงจำ ของพวกเราก็ยังคงอยู่ตลอดไป

....ไม่ว่าจะต้องทนอีกกี่ร้อน จะต้องนอนหนาวอีกกี่หน จะต้องเปียกปอนสายฝนอีกกี่ครา แต่หนทางชีวิตของพวกเราจะไม่มีวันอับจน หากว่า... พวกเราต้องสู้ฟันฝ่า ด้วยความมานะ พยายาม อดทน อดกลั้นต่ออุปสรรค ทั้งปวง ด้วยความเชื่อมั่น และด้วยพลังแห่งศรัธทรา

....ขอให้เพื่อนๆทุกคนรู้ว่า ไม่ว่าจะอยู่แห่งใด เรายังมีเรา เสมอ

มอหก Top Star ห้องสอง '53